Όταν πριν από καιρό ήρθαν στην επιφάνεια οι πρώτες πληροφορίες για την νέα ταινία του Paul Thomas Anderson, η προσοχή όλων στράφηκε στην είδηση πως η όγδοη ταινία του Αμερικανού σκηνοθέτη θα σηματοδοτεί ταυτόχρονα και την τελευταία εμφάνιση του Daniel Day Lewis στην μεγάλη οθόνη. Αν το “Phantom Thread” αποτελεί όντως το κύκνειο άσμα του Βρετανού ηθοποιού, τότε με την ερμηνεία του αυτή ο καλλιτέχνης αποχαιρετά τον κινηματογράφο με τον πιο ιδανικό τρόπο.
Από τις πρώτες κιόλας σκηνές είναι αδύνατον να μην βυθιστείς στην μεθυστική ατμόσφαιρα που έχει δημιουργήσει με απόλυτη εμμονή στην λεπτομέρεια ο σκηνοθέτης. Βρισκόμαστε στο μεταπολεμικό Λονδίνο των 50΄s και πρωταγωνιστής της ιστορίας είναι ο Ρέινολντς Γούντκοκ, ένας «καλλιτέχνης» της υψηλής ραπτικής από τον Οίκο του οποίου περνά όλη η αφρόκρεμα της εποχής. Μέλη της βασιλικής οικογένειας και επιφανείς κυρίες της καλής κοινωνίας είναι μερικές από τις πελάτισσές του οι οποίες είναι διατεθειμένες να κάνουν τα πάντα για να αποκτήσουν ένα ρούχο φτιαγμένο με τον περφεξιονισμό και το ταλέντο του.
Πηγή φωτογραφίας: https://www.eveningexpress.co.uk/fp/lifestyle/entertainment/film/review-phantom-thread-15/
Ο Γούντκοκ με λίγα λόγια είναι μια ιδιοφυία. Ένας άνθρωπος προσηλωμένος στο έργο του και ταγμένος στην τέχνη που του έμαθε η αγαπημένη του μητέρα, μια γυναίκα που είναι φανερό πως διαδραμάτισε μεγάλο ρόλο στην διαμόρφωση του ψυχισμού του. Στο πλάι του βρίσκεται πάντα η αδερφή του (εξαιρετική η Lesley Μanley) η οποία σαν έτερος στυλοβάτης του Οίκου φροντίζει να απομακρύνει κάθε περισπασμό που θα μπορούσε να διαταράξει τον ειρμό του.
Οι ισορροπίες αλλάζουν όταν στην εξίσωση μπαίνει η νεαρή Άλμα, μια νεαρή σερβιτόρα την οποία ο Γούντκοκ ερωτεύεται και κάνει μούσα του μέσα σε μια νύχτα. Αυτή η σχέση που έρχεται να διαταράξει την τέλεια ρουτίνα που με τόση προσοχή και αναρίθμητα πρωτόκολλα τηρεί ο σχεδιαστής είναι και ο πυρήνας ολόκληρου του έργου. Η Άλμα με την ζωντάνια, τον δυναμικό και ανυπότακτο χαρακτήρα της σαν άλλη «Σειρήνα» θέλει να κάνει τον Γούντκοκ δικό της με κάθε κόστος. Από την άλλη ο σχεδιαστής παλεύει να κρατηθεί αλώβητος και να επιλέξει ανάμεσα στην τέχνη και την μούσα του.
Ο Paul Thomas Anderson με μεγάλη επιδεξιότητα μιλά για το χάος που προκύπτει από μια τόσο έντονη και παθιασμένη σχέση. Δυο άνθρωποι από διαφορετικούς «κόσμους» προσπαθούν να επιβάλουν τις απόψεις τους και να υποτάξουν τον άλλον στην θέλησή τους. Επειδή λοιπόν στον πόλεμο και στον έρωτα όλα επιτρέπονται, η μούσα δεν διστάζει να χρησιμοποιήσει αθέμιτα μέσα προκειμένου να εξασφαλίσει πως ο δημιουργός θα είναι για πάντα δέσμιος αυτής της «τοξικής» αγάπης σε μια τρίτη πράξη που έρχεται να δώσει τις τελικές πινελιές σε μια σπάνια ερωτική ιστορία.
Πηγή φωτογραφίας: https://theplaylist.net/phantom-thread-podcast-20180111/
Από άποψη εκφραστικών μέσων και αφηγηματικών τεχνικών ο σκηνοθέτης καταφέρνει να συγκεράσει την αριστοκρατική υφή μιας ταινίας «εποχής» με τις σύγχρονες επιταγές της κινηματογραφικής αφήγησης. Ο Anderson δεν πρωτοπορεί ούτε προκαλεί αλλά δημιουργεί ένα σιωπηλό αριστούργημα με μετρημένες εξάρσεις που συνοδεύονται από ένα καλογραμμένο και εξαιρετικά ταιριαστό soundtrack. Η φωτογραφία είναι εξαίσια με αξιομνημόνευτα πλάνα που αναδεικνύουν είτε τους καλοφωτισμένους και πανάκριβους εσωτερικούς χώρους είτε την φυσική ομορφιά των τοπίων που εξελίσσονται οι εξωτερικές σκηνές.
Τίποτα όμως δεν θα ήταν ίδιο χωρίς τις απίστευτες ερμηνείες από όλους τους συντελεστές με κορυφαία φυσικά αυτή του Daniel Day Lewis ο οποίος για άλλη μια φορά ενσάρκωσε τον πρωταγωνιστικό χαρακτήρα με μοναδική φινέτσα. Από τις ιδιοτροπίες και τις εξάρσεις μέχρι και τις σιωπές και τα παραδομένα στον έρωτα βλέμματα, όλες οι πτυχές του χαρακτήρα ξεδιπλώνονται με τρόπο αριστοτεχνικό καθιστώντας την ταινία απολαυστική απλά και μόνο κοιτάζοντας τον Lewis να ερμηνεύει.
Πηγή φωτογραφίας: https://flipboard.com/topic/bertrandrussell
Συμπερασματικά, το “Phantom Thread” δικαιολογεί στο έπακρον τις έξι Οσκαρικές υποψηφιότητες που απέσπασε. Σκόπιμα αργό και απαλό στην αφήγηση δεν πρόκειται να σε ξεσηκώσει αλλά σε προκαλεί να χαθείς μέσα στην μαγευτική του αύρα. Παρ’ όλα αυτά η προαναφερθείσα αργή εξέλιξη σε συνδυασμό με την έλλειψη περισσότερων σκηνών που κορυφώνουν την δράση και την σχετικά μεγάλη διάρκεια είναι πιθανόν να κουράσουν τους λάτρεις των πιο γρήγορων και σπιρτόζικων ταινιών. Για τους υπόλοιπους το “Phantom Thread” είναι μια σινεφίλ απόλαυση υψηλής αισθητικής φτιαγμένη με πολύ μεράκι και ταυτόχρονα μια «αόρατη κλωστή» που θα κρατά τον Daniel Day Lewis για πάντα στο βάθρο με τους κορυφαίους καλλιτέχνες της γενιάς μας.
Πηγή κεντρικής φωτογραφίας: https://www.igtb.co/movie/400617/phantom-thread-2017-full-movie-for-free
